بی تو ای جان جهان ، جان و جهان را چه کنم؟ 

 خود جهان می گذرد، ماندن جان را چه کنم؟

ماه شعبان ورجب، نم نم اشکی شد و رفت 

 خانه ابری ست خدایا ! رمضان را چه کنم؟

شانه بر زلف دعا می زنم و می گریم    

 موسی من! تو بگو روز و شبان را چه کنم؟

صاحب " حیّ علی ... "!  لقمه ی نوری برسان   

 سحر از راه رسیده ست، اذان را چه کنم؟

کاتبان تو مرا خطّ امانی دادند

 کشته ی خال توام ، خط امان را چه کنم؟

کاشکی جرم عیان بودم و تقوای نهان 

 پیش تقوای عیان، جرم نهان را چه کنم؟ 

کاش می شد که سبک تر شوم از سایه ی خویش 

آفتابا تو بگو! خواب گران را چه کنم؟ 

زخم شمشیر اگر قوت سحرگاه من است   

 وقت افطار ولی زخم زبان را چه کنم؟

 رنجه از طعنه ی پیران پریشان نشدم    

 با چهل چله جنون پند جوان را چه کنم؟

غرقه ی موج رجز، گم شده ی بحر رمل

سینه خالی ز معانی ست ، بیان را چه کنم؟

                                                                                                           علی‌رضا قزوه