سلام    اگه پدری برای فرزندش مطلبی رو صلاح بدونه، اون بچه با پدرش دشمن می شه؟ پشت سر پدرش بد میگه؟ پدرش رو تخریب شخصیت می کنه؟ یا اگر مادری برای بچه مریضش، غذای مناسب اونو تدارک ببینه، بچه چون دلیل پخت اون غذای ویژه رو نمی دونه یا چون آن غذا رو دوست نداره باید مادر خودشو دشمن بدونه؟اگر اینطور کنه ناشکری نعمت امروز کرده و ناراحتی پدر و مادرو خریده  و دشمن رو شاد کرده و بعد ها از نادانی خود افسوس و غصه نصیبش می شه ...
اگه ما فقط اشکال تراشی کنیم« نه انتقاد و همت با هدف رشد» دیگه عادت  می کنیم به عیب جویی و نمی تونیم خوبی ها و پیشرفتهای کشورمونو ببینیم.در هر شغلی که هستیم (کارمند، خانه دار، محصل، دانشجو، و حتی بی شغل چون بالاخره مسیری هست که همه مان باید برویم  و این مشاغل دنیا اصلا ربطی به مسیری که قرار است برویم ندارد.)  در حد توان تلاش کنیم تا اول نواقص خودمونو رفع کنیم .
آخه رواست بچه های پدر-ی که فقط مسئولیت یک خانواده رو داره و تمام توانش همونه که به کار بسته و به خونه آورده - تمام خدمات پدر و از اون مهمتر وجود پدر رو نادیده بگیرند و فقط اعتراض کنن فقط گله کنن و از کمبودها شکایت کنن و ندونن  وجود پدر و هرآنچه از خوبی داره با تمام نداشته هایش گرانبهاست و هیچ جای دنیا پیدا نمی شه . در مورد کشورمون هم همینه...« ...این را به همه عرض میکنیم. همه مراقب باشند یکدیگر را تخریب نکنند. این فضاى تخریب، فضاى خوبى نیست... ...اگر شما خیال میکنید که شما بیائید بنشینید و فلان مسئول یا فلان جریان را مذمت کنید، مردم لذت میبرند و خوششان مى‏آید، اشتباه میکنید. مردم از فضاى تخریب خوششان نمى‏آید...  خطبه های نماز جمعه تهران روز هجدهم رمضان مقام معظم رهبری». بعضی وقتها بدون اینکه متوجه باشیم مار در آستین می شیم، زبان دشمن می شیم چطور؟ قبل از اینکه ابراز عقیده و قضاوت حق به جانب کنیم حرفهامونو با خودمون مرور کنیم ، اگه دیدیم دشمن با شنیدن اون حرفها ما رو سیاهی لشکر خودش می بینه، بازم اون حرفها رو می زنیم!؟ پس مهمه ما چی می گیم حتی  اگه خیلی آدم مهمی نیستیم...

سلام

«... یک نفر پیدا میشود درباره‏ى مردمى که در اسرائیل زندگى میکنند، اظهار نظرى میکند. البته این اظهار نظر، اظهار نظر غلطى است. اینى که گفته شود ما با مردم اسرائیل هم مثل مردم دیگر دنیا دوستیم! این حرف درستى نیست؛ حرف غیرمنطقى‏اى است. مگر مردم اسرائیل کى‏هایند؟ همان کسانى هستند که غصب خانه، غصب سرزمین، غصب مزرعه، غصب تجارت به وسیله‏ى همین‏ها دارد انجام میگیرد. سیاهىِ لشگرِ عناصر صهیونیسم، همین‏هایند. نمیشود ملت مسلمان نسبت به افرادى که اینجور عامل دست دشمنان اساسى دنیاى اسلام هستند، بى‏تفاوت باشد. نه، ما با یهودى‏ها هیچ مشکلى نداریم، با مسیحى‏ها هیچ مشکلى نداریم، با اصحاب ادیان در دنیا هیچ مشکلى نداریم؛

 اما با غاصبان سرزمین فلسطین چرا؛ مشکل داریم. غاصب هم فقط رژیم صهیونیستى نیست. این موضع نظام است، این موضع انقلاب است، موضع مردم است. حالا کسى حرف اشتباهى میزند، عکس‏العملهائى هم در مقابل آن نشان داده میشود. خوب، مسئله را باید تمام کرد. این که یک روز یک نفر از این طرف بگوید، یکى از آن طرف بگوید، یکى اینجور استدلال کند، یکى از آن طرف حرف بزند، درست نیست. این التهاب‏آفرینى است. حرفى بود، گفته شد و اشتباه بود و تمام. موضع دولت جمهورى اسلامى هم این نیست. این با کشورهاى دیگر فرق میکند که مردمش روى سرزمین غصبى‏اى ننشستند. شهرکهاى یهودى‏نشین، امروز به وسیله‏ى همین مردمى که گفته میشود مردم اسرائیل هستند و به وسیله‏ى همین‏ها پر شده؛ همین‏هایند که دولت جعلى صهیونیست، اینها را مسلح کرده است علیه مردم مسلمان فلسطینى، که فلسطینى‏ها جرأت نکنند نزدیک این شهرکها بشوند. خوب، این حرف خطائى بود، حرف درستى نبود. این را نباید وسیله‏ى التهاب قرار داد. من خواهش میکنم از همه، اینجور مسائل کوچک و مسائل جزئى را - حرفى که بر زبان کسى جارى میشود؛ مطلبى گفته میشود - وسیله‏اى قرار ندهند براى اینکه مدتى جریان‏سازى و مسئله‏آفرینى در سرتاسر کشور بشود؛ یک عده مخالف، یک عده موافق، سر قضیه‏اى پوچ. موضع نظام هم معلوم است. تمام شد.

 یک چیز دیگرى که این روزها انسان مشاهده میکند - که این را هم میخواهم بخصوص از نخبگان خواهش کنم که توجه کنند - قضاوتهاى درباره‏ى مسائل دولت و کارهاى دولت است. البته این از آثار نزدیک شدن به دوره‏ى انتخابات است؛ با اینکه خیلى هم نزدیک نیست و ما حدود نه ماه هنوز تا انتخابات فاصله داریم، اما خاصیت انتخابات این است که عناصر، فعال میشوند؛ حرف میزنند. خوب، حرف بزنند. حالا در باب انتخابات حرفهاى گفتنىِ متعددى هست که ان‏شاءاللَّه در وقت خودش، در فرصت مناسب خودش، آنها را به ملت عزیزمان عرض خواهیم کرد؛ حالا هنوز زود است. لیکن انسان احساس میکند که در بین آنچه که امروز گفته میشود، بى‏انصافى‏هائى صورت میگیرد. اگر کسى براى آینده‏ى کشور، براى حل آنچه که معضلات کشور می نامند، برنامه‏اى دارد، حرفى دارد، آن حرف را بیان کند. اگر چنانچه میتواند راه حلى براى مشکلاتى که وجود دارد - حالا مثلاً مشکل گرانى یا تورم - پیدا کند، آن راه حل را بگویند.

 تخریب کردن مسئولین، تخریب کردن دولت، هیچ مصلحت نیست و جزو کارهاى صحیح اسلامى نیست. البته در بعضى از جاهاى دیگر؛ در بعضى از کشورهاى دنیا به نام دمکراسى، به نام آزادى، آبروهائى را از بین میبرند، اشخاصى را به لجن میکشند؛ اینها کارهاى اسلامى نیست، اینها کارهاى آنهاست؛ مثل خیلى از کارهاى دیگرشان. آنچه که در زمینه‏ى مسائل اقتصادى یا غیر اقتصادى گفته میشود، در درجه‏ى اول باید در محافل کارشناسى گفته شود، نه در منبرها و تریبونهاى عمومى. انسان گاهى اوقات مى‏بیند چیزهائى میگویند که بى‏انصافى میشود. نباید اخلاق نکوهیده‏ى بى‏انصافى در جامعه‏ى ما رواج پیدا کند؛ ما نباید دچار بى‏انصافى بشویم؛ بخصوص نخبگان، بخصوص نخبگان، نگاه کنند، منصفانه حرف بزنند. ما عرض کرده‏ایم که تخریب درست نیست. نه آن کسانى که طرفدار یک شخصى یا یک گروهى هستند، نه آن کسانى که مخالف آن شخص یا آن گروه هستند، مقابله‏ى آنها با یکدیگر هیچ لزومى ندارد که به صورت تخریب باشد؛ هیچ لازم نیست؛ منطقى حرف بزنند، انتقادى دارند، انتقاد کنند. خدا را شکر میکنیم که فضاى کشور ما بر اثر نظام اسلامى، فضاى آزادى است؛ فضاى بازى است؛ مردم فرصت دارند، میتوانند حرفشان را بزنند، نخبگان هم میتوانند حرف بزنند. مردم هم استماع میکنند، میشنوند و حرفها را با یکدیگر مقایسه میکنند و آنچه که به نظرشان حق است، میپذیرند و قبول میکنند.

 من نگرانى‏ام از این نیست که حرفى زده شود، از کسى انتقاد شود؛ نه. یک نفر انتقاد میکند، یک نفر هم جواب میدهد. نگرانى من از رائج شدنِ اخلاق بى‏انصافى در جامعه است. خدمات فراوانى انجام میگیرد، انسان همه را کنار بگذارد، به نقطه‏اى بچسبد، این درست نیست. البته این خطاب به همه است. این را ما به شخص خاصى، به گروه خاصى، به جناح خاصى عرض نمیکنیم، این را به همه عرض میکنیم. همه مراقب باشند یکدیگر را تخریب نکنند. این فضاى تخریب، فضاى خوبى نیست. مردم هم خوششان نمى‏آید. من این را حالا در حضور شما مردم به آن حضرات میگویم: اگر شما خیال میکنید که شما بیائید بنشینید و فلان مسئول یا فلان جریان را مذمت کنید، مردم لذت میبرند و خوششان مى‏آید، اشتباه میکنید. مردم از فضاى تخریب خوششان نمى‏آید...»ادامه مطلب...