نرمش و رابطه آزادانه بین مرد و زن موجب بر افروخته‌شدن احساسات و تحریکات جنسی است و غالبا به گناه کشیده می‌شود. لذا دین مقدس اسلام تا حد ممکن از ارتباطات غیرضروری بین زن و مرد می‌کاهد. در این زمینه به چند روایت اشاره می‌شود:

امیرالمومنین علیه السلام تمایل نداشت به زنان جوان سلام کند و می‌فرمود:«نگرانم که گناه احتمالی آن بیش از ثوابش باشد.»

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:«اگر زن بدون اجازه شوهرش از خانه بیرون برود تمام فرشتگان آسمان او را لعنت می‌کنند تا وقتی به خانه‌اش برگردد.»
و نیز فرمود:« اگر زنی آرایش کند و عطر بزند و شوهرش به چنین وضعیتی برای همسرش راضی باشد، برای هر قدمی که زن بردارد، برای شوهرش خانه‌ای در آتش ساخته می‌شود؛ آن زن نیز مورد لعن خداوند است تا زمانی که به خانه بازگردد.»
و نیز فرمود:«جایز نیست زنی با غیر شوهر یا غیر محرم خود بیش از پنج کلمه، آن‌هم در موارد ضروری، سخن بگوید.»
امام باقر علیه السلام فرمود:«زنان نباید با صدای بلند، اذان و اقامه بگویند، و نیز شرکت در نماز جماعت و نماز جمعه و تشییع جنازه برای زنان ضروری نیست. زنان نباید در حج صدای خود را به لبیک بلند کنند و نیز نباید در قضاوت وارد شوند.»
منابع: بحار الانوار، ج 103، باب 61 و 62 از ص 240 تا 263.
بحار الانوار، ج 104، باب 91 از ص 31 تا 42.
مراجعه شود به:
حجاب